تفاوت سکه بومی در مقابل توکن

همه ارزهای رمزنگاری شده عمدتاً کوین های بومی با بلاک چین و شبکه خود بودند، مانند  بیت کوین و لایت کوین. اما با  توسعه قراردادهای هوشمند  EVM  و اتریوم  ، علاقه مندان به ارزهای دیجیتال می توانند سکه های خود را بر اساس EVM تولید کنند. به چنین سکه هایی معمولاً توکن می گویند.

هم یک کوین بومی و هم همه توکن های تولید شده می توانند از آدرس های یکسانی استفاده کنند. به عنوان مثال، می توانید یک اتریوم (ETH) و یک شیبا اینو (SHIB) را در داخل شبکه اتریوم به یک آدرس ارسال کنید و به هیچ وجه با یکدیگر تداخل نخواهند داشت.

سکه بومی چیست؟

سکه های بومی، ارزهای رمزنگاری شده بومی برای یک بلاک چین خاص هستند. به عنوان مثال، اتر (ETH) سکه اصلی بلاک چین اتریوم است.

توکن چیست؟

توکن ها با استفاده از قراردادهای هوشمند در یک بلاک چین موجود ایجاد می شوند. یک سکه بومی و یک توکن جدید از یک بلاک چین می توانند آدرس یکسانی را به اشتراک بگذارند.

توکن‌ها معمولاً برای برخی ظرفیت‌های جدید ایجاد می‌شوند که سکه‌های بومی فاقد آن هستند. به عنوان مثال، ارزش مبادله ای برخی از توکن ها از طریق رویه خاصی به ارزهای فیات، مانند USD، متصل می شود. به آن توکن ها استیبل کوین می گویند. برخی از توکن ها ثبت نام های دامنه را ارائه می دهند. توکن های مختلف دیگر عملکردهای دیگر را تکمیل می کنند. تقریباً همه توکن ها را می توان در صرافی های ارزهای دیجیتال خرید و فروش کرد.

تفاوت بین یک سکه بومی و یک توکن

تفاوت اصلی بین یک کوین بومی و یک توکن از همان شبکه واضح است: تمام کارمزد تراکنش‌های درون شبکه در سکه‌های بومی دریافت می‌شود. به این معنی که اگر می خواهید توکن ارسال کنید، باید به اندازه کافی سکه بومی برای پرداخت هزینه تراکنش داشته باشید. در غیر این صورت، ماینرها یا اعتبار سنجی تراکنش را پردازش نخواهند کرد.

کیف پول‌های نگهبانی که توسط پلتفرم‌های صرافی اجرا می‌شوند، چنین تراکنش‌هایی را بدون سکه‌های بومی موجود تأیید می‌کنند. در این حالت، پلتفرم سکه هایی را برای پرداخت هزینه ها از استخر نقدینگی خود فراهم می کند و توکن های اضافی را از شما دریافت می کند.

به بیان ساده: فراموش نکنید که سکه های بومی بلاک چین را برای ارسال توکن های بلاک چین روی یک کیف پول غیر حافظ، شارژ کنید، زیرا کارمزد تراکنش فقط در سکه های بومی قابل دریافت است.