آدرس بلاک چین: انواع و تفاوت ها

درک این نکته مهم است که هر آدرس پیش‌فرض دارای یک نسخه قدیمی از آدرس است، و همان آدرس است که فقط متفاوت نوشته شده است. این بدان معنی است که می توانید از هر آدرسی برای ارسال ارز دیجیتال استفاده کنید، زیرا در نهایت در همان کیف پول قرار می گیرد.

آدرس‌های قدیمی P2PKH و P2SH با 1، 3 یا L (شبکه Litecoin) شروع می‌شوند، مانند 14eQD1Qb8QFVG8YFwGz7skyzsvBLWLwJS.

آدرس‌های جدید Bech32 یا SegWit با bc1 یا ltc1 (شبکه Litecoin) شروع می‌شوند، برای مثال، bc1qgdjqv0av3q56jvd82tkdjpy7gdp9ut8tlqmgrpmv24sq90ecnvqqjwv97.

چنین سردرگمی پس از به روز رسانی پروتکل بیت کوین به SegWit ظاهر شد. این یک سافت فورک است، به این معنی که یک شبکه دارای گره هایی است که SegWit را پشتیبانی می کنند و آنهایی که پشتیبانی نمی کنند. فرض کنید بیت کوین ها را به SegWit ارسال می کنید (در کیف پول Tangem، پیش فرض است). در این حالت، کیف پول تراکنش را با استفاده از به‌روزرسانی SegWit ایجاد می‌کند و تنها گره‌هایی که SegWit را پشتیبانی می‌کنند می‌توانند آن تراکنش را در زنجیره بلوکی بگنجانند. اگر بیت‌کوین‌ها را به آدرس Legacy ارسال کنید، تراکنش با نسخه‌های قبلی ایجاد می‌شود و هر گرهی می‌تواند آن را در بلاک چین قرار دهد.

برای یک کاربر، تفاوت این است که تراکنش‌های SegWit سریع‌تر پردازش می‌شوند و کارمزدها حدود 30-40٪ کمتر است زیرا یک بلوک SegWit می‌تواند تراکنش‌های بیشتری را ذخیره کند. در عین حال، پردازش آدرس به عملیات ریاضی کمتر پیچیده نیاز دارد.

علاوه بر این، توسعه دهندگان پروتکل بیت کوین از سافت فورک بهره بردند تا آدرس ها را کاربرپسندتر کنند. آدرس‌های قبلی حاوی حروف بزرگ کوچک بودند که احتمال خطا در هنگام تایپ آدرس‌ها را افزایش می‌داد آدرس‌های SegWit به حروف بزرگ و کوچک حساس هستند. آدرس‌های جدید نیز هنگام تبدیل به QR کوتاه‌تر هستند. علاوه بر این، فرمت جدید همچنین به کیف پول های رمزنگاری اجازه می دهد تا حداکثر 4 خطا در آدرس را به طور خودکار تصحیح کنند.

گزینه ارسال کریپتو به آدرس های قبلی ذخیره شد زیرا سرویس ها از SegWit و آدرس های آن پشتیبانی نمی کنند.