سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO)

سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO) چیست؟

سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO) شکلی از ساختار سازمانی در حال ظهور است که هیچ نهاد حاکمیتی مرکزی ندارد و اعضای آن در یک هدف مشترک برای اقدام به نفع واحد مشترک هستند. DAOها که توسط علاقه مندان به بلاک چین محبوبیت یافته اند، با استفاده از رویکرد مدیریت از پایین به بالا تصمیم می گیرند.

 

هدف سازمان های خودمختار غیرمتمرکز (DAO) چیست؟

یکی از ویژگی های مهم ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بودن آنهاست . این بدان معناست که آنها توسط یک موسسه واحد مانند یک دولت یا بانک مرکزی کنترل نمی شوند، بلکه بین انواع کامپیوترها، شبکه ها و گره ها تقسیم می شوند.

با الهام از تمرکززدایی ارزهای دیجیتال، گروهی از توسعه دهندگان ایده یک سازمان مستقل غیرمتمرکز یا DAO را در سال 2016 مطرح کردند.1مفهوم DAO ترویج نظارت و مدیریت یک نهاد مشابه یک شرکت است. با این حال، کلید یک DAO فقدان قدرت مرکزی است. گروه جمعی از رهبران و شرکت کنندگان به عنوان بدنه حاکم عمل می کند.

 

DAO ها چگونه کار می کنند

DAO ها برای عملکرد به شدت به قراردادهای هوشمند متکی هستند. این اسکریپت ها به طور کلی تصمیمات گروه را زمانی که به تعداد آرای لازم رسیده است خودکار می کنند. اگر گروه به پیشنهادی رای دهد و با شکست مواجه شود، قرارداد هوشمند چیزی را اجرا نمی کند. به عنوان مثال، تصور کنید یک ارز دیجیتال توسط یک DAO اداره می شود. گروهی از اعضا می خواستند نحوه عملکرد توکنومیک بلاک چین را تغییر دهند. این می تواند افزایش عرضه در گردش سکه ها، سوزاندن مقدار معینی از توکن های ذخیره یا صدور پاداش برای دارندگان توکن موجود باشد.

اعضا می توانند یک پیشنهاد ایجاد کنند و برای رای گیری دعوت کنند که برای همه اعضای دارای حق رای پخش شود. آنها می توانستند رای دهند و قرارداد هوشمند رای را محاسبه می کرد. این نوع تغییر ممکن است خودکار باشد یا نباشد، زیرا نیاز به تغییر کدگذاری بلاک چین دارد. صرف نظر از این، نتیجه رای گیری مسیری را که بلاک چین در پیش خواهد گرفت، تعیین می کند. اگر رای در مورد خرج کردن توکن‌های خزانه‌داری برای پروژه‌ای خاص بود، قرارداد هوشمند می‌تواند انتقال توکن‌ها را به نهادهایی که روی پروژه کار می‌کنند را خودکار کند.

قدرت رای گیری اغلب بین کاربران بر اساس تعداد توکن هایی که دارند توزیع می شود. به عنوان مثال، یک کاربری که دارای 100 توکن از DAO است، می تواند دو برابر قدرت رای دادن نسبت به کاربری که 50 توکن دارد، داشته باشد.

تئوری پشت DAO ها این است که کاربرانی که سرمایه گذاری پولی بیشتری در DAO دارند تشویق می شوند تا با حسن نیت عمل کنند. به عنوان مثال، تصور کنید که یک عضو DAO صاحب اکثریت قدرت رای سازمان (اکثریت توکن ها) است. این کاربر می تواند بد نیت عمل کند. با این حال، اگر DAO طوری برنامه ریزی شده باشد که بازیگران بد را جریمه کند، کاربر ارزش دارایی آنها را به خطر می اندازد.

DAO ها اغلب دارای خزانه هایی هستند که توکن هایی را در خود جای می دهند که می توانند در ازای فیات صادر شوند. اعضای DAO می توانند در مورد نحوه استفاده از آن وجوه رأی دهند. به عنوان مثال، برخی از DAO ها با قصد به دست آوردن NFT های نادر می توانند در مورد واگذاری وجوه خزانه داری در ازای دارایی ها رأی دهند.

 

مزایای DAO ها

دلایل متعددی وجود دارد که چرا یک نهاد یا مجموعه ممکن است بخواهد ساختار DAO را دنبال کند. برخی از مزایای این نوع مدیریت عبارتند از:

• تمرکززدایی : تصمیم‌هایی که بر سازمان تأثیر می‌گذارند، توسط مجموعه‌ای از افراد گرفته می‌شود، در مقابل یک مقام مرکزی که اغلب از همتایان خود بسیار بیشتر است. به جای تکیه بر اقدامات یک فرد (مدیرعامل) یا مجموعه کوچکی از افراد ( هیئت مدیره )، یک DAO می تواند قدرت را در طیف وسیعتری از کاربران غیرمتمرکز کند.
• مشارکت : افراد در یک نهاد ممکن است زمانی احساس قدرت و ارتباط بیشتری با واحد تجاری داشته باشند که در مورد همه موضوعات دارای حق رای و گفتار مستقیم باشند. این افراد ممکن است قدرت رأی گیری قوی نداشته باشند، اما یک DAO دارندگان توکن را تشویق می کند تا رأی بدهند، توکن ها را بسوزانند، یا از توکن های خود به روش هایی استفاده کنند که فکر می کنند برای نهاد بهترین است.
• تبلیغات : در یک DAO، رای ها از طریق بلاک چین داده می شود و برای عموم قابل مشاهده است. این امر مستلزم آن است که کاربران به روشی که فکر می کنند بهترین هستند عمل کنند، زیرا رای ها و تصمیمات آنها به صورت عمومی قابل مشاهده است. این امر مشوق اقداماتی است که به نفع شهرت رأی دهندگان است و از اقدامات علیه جامعه جلوگیری می کند.
• جامعه : مفهوم DAO می تواند مردم را از سراسر جهان تشویق کند تا به طور یکپارچه گرد هم آیند تا یک چشم انداز واحد ایجاد کنند. تنها با اتصال به اینترنت، دارندگان توکن می توانند با سایر مالکان در هر کجا که زندگی می کنند تعامل داشته باشند.

 

محدودیت های DAO

همه چیز در مورد DAOS عالی نیست. برخی از پیامدهای جدی برای راه اندازی یا نگهداری نادرست DAO وجود دارد – در اینجا برخی از محدودیت هایی که DAO با آن روبرو هستند آورده شده است:

• سرعت : اگر یک شرکت سهامی عام توسط یک مدیر عامل هدایت شود، ممکن است یک رای واحد برای تصمیم گیری در مورد اقدام یا مسیر خاصی برای شرکت مورد نیاز باشد. در یک DAO، به هر کاربر فرصتی برای رای دادن داده می شود. این ممکن است به دوره رأی گیری بسیار طولانی تری نیاز داشته باشد، به ویژه با توجه به مناطق زمانی و اولویت های خارج از DAO.
• آموزش : مشابه موضوع سرعت، یک DAO مسئولیت آموزش اعضا را در مورد فعالیت های معلق دارد. تصمیم گیری در مورد پیشرفت های شرکت برای یک مدیر عامل بسیار آسان تر است، زیرا دارندگان توکن DAO ممکن است دارای سوابق تحصیلی متفاوت، درک ابتکارات، مشوق ها یا دسترسی به منابع باشند. یک چالش مشترک DAO ها این است که در حالی که گروه متنوعی از افراد را گرد هم می آورند، آن گروه متنوع از افراد باید یاد بگیرند که چگونه رشد کنند، استراتژی داشته باشند و ارتباط برقرار کنند.
• ناکارآمدی : با خلاصه کردن جزئی از دو گلوله اول، DAOها با خطر عمده ناکارآمدی مواجه هستند. به دلیل زمان مورد نیاز برای آموزش رای دهندگان، برقراری ارتباط با ابتکارات، توضیح استراتژی ها و اعضای جدید، برای یک DAO آسان است که زمان بیشتری را صرف بحث در مورد تغییر کند تا اجرای آن. یک DAO ممکن است به دلیل ماهیت نیاز به هماهنگ کردن افراد بیشتر، درگیر کارهای اداری و پیش پا افتاده شود.
• امنیت : مسئله ای که همه پلتفرم های دیجیتال برای منابع بلاک چین با آن مواجه هستند، امنیت است. یک DAO برای پیاده سازی به تخصص فنی قابل توجهی نیاز دارد. بدون آن، رای گیری و تصمیم گیری ممکن است به خطر بیفتد. اعتماد ممکن است شکسته شود و اگر کاربران نتوانند به ساختار آن اعتماد کنند، ممکن است آن را ترک کنند. حتی اگر از کیف پول های چند سیگ یا سرد استفاده شود، DAO ها می توانند مورد سوء استفاده قرار گیرند، ذخایر خزانه داری دزدیده شوند و خزانه ها خالی شوند.

 

DAO مثال: DAO

DAO سازمانی طراحی شده بود تا به عنوان شکلی از صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر بر اساس کد منبع باز و بدون ساختار مدیریتی یا هیئت مدیره معمولی عمل کند. داعو با استفاده از شبکه اتریوم ساخته شده است.

داعو در اواخر آوریل 2016 به لطف فروش یک ماهه توکن ها که بیش از 150 میلیون دلار سرمایه جمع آوری کرد، راه اندازی شد.3در آن زمان، این راه اندازی بزرگترین کمپین تامین مالی جمعی بود که تا کنون ثبت شده است.

چرا DAO منحل شد؟

طبق گزارش  The Economist، تا ماه مه 2016، DAO درصد زیادی از توکن‌های اتر (تا 14 درصد از کل مقدار در گردش) را در اختیار داشت.4 با این حال، تقریباً در همان زمان، مقاله‌ای منتشر شد که به چندین آسیب‌پذیری امنیتی بالقوه اشاره می‌کرد و به سرمایه‌گذاران هشدار می‌داد که در مورد پروژه‌های سرمایه‌گذاری آینده رای دهند تا زمانی که این مسائل حل نشده است.

بعداً در ژوئن 2016، هکرها بر اساس این آسیب پذیری ها به DAO حمله کردند. هکرها به 3.6 میلیون ETH دسترسی پیدا کردند که در آن زمان حدود 50 میلیون دلار ارزش داشت.5این امر باعث ایجاد یک بحث گسترده و بحث برانگیز در بین سرمایه گذاران DAO شد، به طوری که برخی از افراد راه های مختلفی را برای مقابله با هک پیشنهاد کردند و برخی دیگر خواستار انحلال دائمی DAO شدند. این حادثه همچنین در هارد فورکینگ اتریوم که مدت کوتاهی پس از آن اتفاق افتاد، در نتیجه رای گیری جامعه (از نوع) که توسط توسعه دهندگان اتریوم آغاز شد، برجسته شد .6

برخی از انتقادات به DAO چیست؟

طبق گفته IEEE Spectrum، DAO در برابر خطاهای برنامه نویسی و بردارهای حمله آسیب پذیر بود.7این واقعیت که سازمان در حال ترسیم قلمرو جدیدی در مورد مقررات و قوانین شرکتی بود، احتمالاً این روند را آسان‌تر نمی‌کرد. پیامدهای ساختار سازمان به طور بالقوه متعدد بود: سرمایه گذاران نگران بودند که در قبال اقدامات انجام شده توسط DAO به عنوان یک سازمان گسترده تر، مسئول شناخته شوند.

DAO همچنین در مورد اینکه آیا اوراق بهادار می‌فروشد یا خیر، در قلمرو مبهم فعالیت می‌کرد. علاوه بر این، مسائل طولانی مدت در مورد نحوه عملکرد DAO در دنیای واقعی وجود داشت. سرمایه گذاران و پیمانکاران به طور یکسان نیاز به تبدیل ETH به ارزهای فیات داشتند که می توانست بر ارزش اتر تأثیر بگذارد.

پس از بحث بر سر آینده DAO و حادثه هک گسترده در اوایل تابستان، تا پاییز 2016، چندین صرافی ارز دیجیتال برجسته ، مانند Kraken، توکن The DAO را از فهرست خارج کردند، که نشان دهنده پایان موثر The DAO است. در ابتدا پیش بینی شده بود.9

 

خط پایین

سازمان‌های خودمختار غیرمتمرکز (DAOs) نهادهایی هستند که از زنجیره‌های بلوکی و توکن‌ها برای دموکراتیزه کردن حکومت‌داری برای افرادی که حق رای دارند استفاده می‌کنند. اعضای DAO مسیر سازمان را تعیین می کنند و نحوه اداره آن را کنترل می کنند. هدف DAO ها حذف کنترل متمرکز و دادن توانایی های تصمیم گیری به همه کاربران به جای واگذاری آن به یک گروه یا شخص متمرکز است.

 

آکادمی قزلباش

همانطور که میدانیم موفقیت در معاملات بازار ارزهای دیجیتال همانند تمامی حرفه های تخصصی دیگر، نیازمند مهارت و تجربه بسیاری است. و اولین کار در این بازار آشنا شدن با مفهوم ( ارز دیجیتال چیست ) است. با توجه به اینکه بسیاری از افراد زمان کافی برای فراگیری دانش مربوط به فعالیت در بازار را ندارند اما همچنان تمایل به کسب سود از این بازار را به عنوان شغل دوم خود دارند. آکادمی کمال قزلباش با ارائه خدمتی کارآمد برای کمک به این دسته از عزیزان در رابطه با آموزش ارز دیجیتال تلاش کرده است. کاربران میتوانند از خدمات ما به عنوان چراغ راه مسیر موفقیت خود در این بازار استفاده کنند. و در صورت تمایل به سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال و یاآموزش ارز دیجیتال در ارومیه با مشاورین ما به صورت کاملا رایگان در ارتباط باشید.