توضیح رمزنگاری در کریپتوکارنسی

ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم به دلیل ماهیت غیرمتمرکز، امن و تقریباً ناشناس محبوبیت زیادی به دست آورده اند. این ویژگی‌ها از معماری‌های همتا به همتای آن‌ها پشتیبانی می‌کنند و امکان انتقال وجوه و سایر دارایی‌های دیجیتالی بین دو فرد مختلف را بدون یک مرجع مرکزی ممکن می‌سازند.

چگونه این سیستم خودکار و مستعار ارز دیجیتال تضمین می کند که همه تراکنش ها با دقت و صحت بدون هیچ گونه مداخله ای پردازش می شوند؟ مفهوم اساسی و ابزارهای رمزنگاری را وارد کنید، که ستون فقرات بلاک چین های ارزهای دیجیتال را تشکیل می دهند .

“کریپتو” در رمزنگاری

کلمه “crypto” در لغت به معنای پنهان یا مخفی است. “کریپتوگرافی” به معنای “نوشتن مخفی” است – توانایی تبادل پیام هایی که فقط توسط گیرنده مورد نظر قابل خواندن است. بسته به پیکربندی، تکنیک‌های رمزنگاری می‌توانند ناشناس بودن شبه یا کامل را تضمین کنند. در ارزهای رمزنگاری شده، رمزنگاری برای اهداف متعدد مورد استفاده قرار می‌گیرد – برای ایمن کردن تراکنش‌های مختلف که در شبکه اتفاق می‌افتد، کنترل تولید واحدهای ارز جدید، و تأیید انتقال دارایی‌ها و توکن‌های دیجیتال.

چگونه رمزنگاری در ارزهای دیجیتال کار می کند؟

به زبان ساده، رمزنگاری یک تکنیک ریاضی است که اطلاعات را پنهان می کند. چندین تکنیک برای تبدیل داده ها از متن ساده به متن رمزی استفاده می شود.

برای رمزگذاری داده ها، یک کلید رمزگذاری مورد نیاز است. این یکی از اساسی ترین جنبه های رمزنگاری است. این کلید عموماً یک الگوریتم یا فرمولی است که اطلاعات را رمزگذاری و رمزگشایی می کند.

این کلیدها یک پیام، تراکنش یا ارزش داده را برای خواننده یا گیرنده غیرمجاز غیرقابل خواندن می کنند. فقط فردی با کلید صحیح می تواند به داده ها دسترسی داشته باشد.

برخی از رایج‌ترین الگوریتم‌های رمزگذاری عبارتند از:

• استاندارد رمزگذاری پیشرفته
• Rivest-Shamir-Adelman (RSA)2
• رمزنگاری منحنی بیضوی

بیت کوین از روش رمزنگاری منحنی بیضوی به نام secp256k1 استفاده می کند، که در آن فرمول y ² = x ³ + 7 (بیش از اعداد واقعی) منجر به یک منحنی بیضوی در یک نمودار می شود. این روش برای تولید جفت کلید عمومی و خصوصی استفاده می شود.

بیت کوین همچنین از الگوریتم هش ایمن ۲۵۶ (SHA256) برای رمزگذاری داده های ذخیره شده در بلوک ها استفاده می کند. هشینگ دارای عملکردهای متعددی در بلاک چین است، از جمله تایید کارآمد یکپارچگی تراکنش ها در شبکه و حفظ ساختار بلاک چین.

آدرس‌های حساب افراد را رمزگذاری می‌کند، بخشی جدایی‌ناپذیر از فرآیند رمزگذاری تراکنش‌هایی است که بین حساب‌ها اتفاق می‌افتد، و در بلاک چین بیت‌کوین برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها ( ماینینگ ) استفاده می‌شود.

رمزنگاری متقارن در مقابل نامتقارن

به طور کلی دو نوع روش رمزنگاری برای تولید کلیدها وجود دارد، نامتقارن و متقارن.

رمزنگاری نامتقارن

رمزنگاری نامتقارن از دو کلید مختلف – عمومی و خصوصی – برای رمزگذاری و رمزگشایی داده ها استفاده می کند. کلید عمومی را می توان به طور آشکار منتشر کرد، مانند آدرس گیرنده صندوق، در حالی که کلید خصوصی  فقط برای مالک شناخته می شود. در این روش، شخص می تواند پیامی را با استفاده از کلید عمومی گیرنده رمزگذاری کند، اما تنها با کلید خصوصی گیرنده قابل رمزگشایی است.

این روش به دستیابی به دو عملکرد مهم احراز هویت و رمزگذاری برای تراکنش‌های ارزهای دیجیتال کمک می‌کند. اولی زمانی حاصل می شود که کلید عمومی کلید خصوصی جفت شده را برای فرستنده واقعی پیام تأیید می کند، در حالی که دومی به این دلیل انجام می شود که فقط دارنده کلید خصوصی جفت شده می تواند پیام رمزگذاری شده را با موفقیت رمزگشایی کند.

رمزنگاری متقارن رمزگذاری

رمزنگاری رمزگذاری متقارن از همان کلید مخفی برای رمزگذاری پیام خام در منبع، انتقال پیام رمزگذاری شده به گیرنده و سپس رمزگشایی پیام در مقصد استفاده می کند.

 یک مثال ساده نشان دادن حروف الفبا با اعداد است – مثلاً “A” 01 است، “B” 02 است، و غیره. پیامی مانند “HELLO” به عنوان “0805121215” رمزگذاری می شود و این مقدار از طریق شبکه به گیرنده یا گیرندگان منتقل می شود. پس از دریافت، گیرنده آن را با استفاده از همان روش معکوس رمزگشایی می کند – “08” H، “05” E، و غیره است تا مقدار پیام اصلی “HELLO” را دریافت کند. حتی اگر اشخاص غیرمجاز پیام رمزگذاری شده “0805121215” را دریافت کنند، برای آنها ارزشی نخواهد داشت مگر اینکه روش رمزگذاری را بدانند.

نتیجه گیری

ناشناس بودن و پنهان‌کاری جنبه‌های کلیدی ارزهای دیجیتال هستند و تکنیک‌های مختلف رمزنگاری تضمین می‌کنند که شرکت‌کنندگان و فعالیت‌هایشان تا حد مطلوبی در شبکه پنهان می‌مانند.