توکن‌های حاکمیتی چیست؟

توکن‌های حاکمیتی دارایی‌های دیجیتالی هستند که به صاحبان خود حق مشارکت در تصمیم‌گیری را می‌دهند که بر عملکرد و توسعه پروژه‌های بلاک چین تأثیر می‌گذارد.

مسائل مورد بحث می تواند شامل توسعه محصولات و ویژگی های جدید، هزینه های بودجه، ادغام یا مشارکت با سایر پروژه های رمزنگاری و موارد دیگر باشد. این بدان معناست که دارندگان توکن حکومتی حق دارند در مورد اتخاذ یک تصمیم معین رأی دهند و ابتکارات خود را مطرح کنند. در بیشتر موارد، یک نشانه برابر با یک رای است.

توکن‌های حکومت‌داری زیرمجموعه‌ای از توکن‌های کاربردی هستند، بنابراین می‌توانند عملکردهای دیگری به جز رای دادن داشته باشند.

توکن‌های سودمند توکن‌هایی هستند که برای حمایت از توسعه و تامین مالی پروژه‌های کریپتو صادر می‌شوند و نوعی ارزش را در اکوسیستم‌های پروژه منعکس می‌کنند، مانند شهرت، امتیازهای اعطا شده برای انجام اقدامات خاص یا ارزهای درون بازی.

سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAOs) معمولاً به‌عنوان مبنای سازمانی برای سیستم‌های حاکمیت پروژه با استفاده از نشانه‌های حاکمیتی عمل می‌کنند.

DAO سازمانی است که تعاملات بین اعضای خود را با استفاده از قراردادهای هوشمند هماهنگ می کند.

چرا توکن های حاکمیتی مورد نیاز هستند و کدام پروژه های بلاک چین از آنها استفاده می کنند؟

بسیاری از برنامه های کاربردی و در مورد DeFi، کل اکوسیستم های مالی با استفاده از فناوری بلاک چین ساخته شده اند. در بسیاری از موارد، خود برنامه‌ها غیرمتمرکز هستند، اما از یک ساختار سازمانی متمرکز بیرون آمده‌اند، که برخلاف ماهیت بلاک چین و ارزهای دیجیتال است. بنابراین DAO به عنوان مدلی برای مدیریت غیرمتمرکز پروژه های بلاک چین توسعه داده شد.

معماری سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز ابزارهای مورد نیاز برای تصمیم‌گیری در مورد تعدادی از مسائل مربوط به تغییرات پروژه‌های بلاک چین را در اختیار جوامع پروژه‌های کریپتو قرار داده است. توکن حاکمیتی به عنوان دروازه ای برای مشارکت در DAO و همچنین محرک اقتصادی کلیدی برای جوامع رمزنگاری و انگیزه ای برای پاداش دادن به فعال ترین شرکت کنندگان آنها عمل می کند. این نوع از مدل حاکمیت غیرمتمرکز به پروژه های رمزنگاری اجازه می دهد تا به طور موثر توسعه یافته و به اجماع جامعه دست یابند.

یک نشانه حاکمیتی در یک پروتکل غیرمتمرکز را می توان با سهام دارای رای در یک شرکت مقایسه کرد، اما با کنترل مستقیم.

مزایا و معایب توکن های حکومتی

مزایای کلیدی توکن های حاکمیتی به شرح زیر است:

• با مدیریت غیرمتمرکز، که در آن حق رای به طیف وسیعی از افراد اعطا می شود، منافع سازمان و کاربران در نظر گرفته می شود.
• آنها ظرفیت ایجاد جوامع وفادار و فعال را دارند، زیرا هر دارنده توکن حکومتی برای رای دادن و بهبود پروژه انگیزه دارد. علاوه بر این، دارندگان توکن حکومتی می توانند پیشنهادات خود را برای رای گیری ارائه کنند. اطلاعات مربوط به روند رای گیری و نتایج آن عمومی است که خطر تقلب را کاهش می دهد.

این سیستم شرایطی را برای افراد ایجاد می کند تا تصمیمات مفید و منصفانه ای در مورد توسعه پروژه های رمزنگاری اتخاذ کنند.

در مورد معایب توکن های حاکمیتی، بزرگترین مشکل این طبقه دارایی ویژه، به اصطلاح «مشکل نهنگ» است.

نهنگ ها کاربران کریپتو هستند که درصد زیادی از کل عرضه یک ارز دیجیتال معین را در اختیار دارند.

مشکل زمانی به وجود می‌آید که چند نهنگ بزرگ که دارای بخش قابل توجهی از توکن‌های حاکمیتی برای یک پروژه رمزنگاری خاص هستند، می‌توانند تأثیر زیادی بر روند رأی‌گیری داشته باشند. این امر پروژه های بلاک چین را از تمرکززدایی دور کرده و به سمت مدیریت متمرکز سوق می دهد.

دومین نکته منفی این است که، حتی با توزیع یکنواخت و عادلانه توکن های حاکمیتی، نمی توان تضمین کرد که تصمیمات اتخاذ شده توسط اکثریت به نفع پروژه رمزنگاری خواهد بود.

نحوه به دست آوردن نشانه های حاکمیتی

محبوب ترین راه برای به دست آوردن توکن های حاکمیتی از طریق airdrops است . این زمانی است که یک صادرکننده توکن بر اساس معیارهای خاصی تعداد مشخصی توکن را برای کاربران ارسال می کند.

به عنوان مثال، Uniswap توکن‌های UNI را برای هر کسی که قبل از یک تاریخ معین مبادله ارزهای رمزنگاری شده یا به‌عنوان ارائه‌دهنده نقدینگی انجام داده است، صادر می‌کند.

سپس توکن‌های حاکمیتی به پلتفرم‌های معاملاتی ختم می‌شوند، جایی که هر کسی می‌تواند آن‌ها را مانند ارزهای دیجیتال استاندارد خریداری کند.

داشتن یک توکن حکومتی فرصتی عالی برای شرکت در سفر یک پروژه بلاک چینی که به آن علاقه دارید و تغییر آن برای بهتر شدن ارائه می دهد.